ฉากกั้นแบบจีน

     ฉากกั้นเป็นเครื่องเรือนโบราณของจีน พบว่ามีการใช้ในพระราชวังตั้งแต่สมัยราชวงศ์โจวตะวันตก หรือประมาณ 3,000 ปีก่อน แรกเริ่มใช้ประดับด้านหลังพระที่นั่งของกษัตริย์ ซึ่งแสดงถึงสัญลักษณ์ทางอำนาจบารมี ตามบันทึกประวัติศาสตร์จีนหรือ “สึจี้” จึงมีคำกล่าวว่า “โอรสสวรรค์มั่นคงดั่งฉาก” ต่อมาในสมัยราชวงศ์ฮั่นได้เกิดคำว่า “ผิงเฟิง” มีความหมายว่า “ป้องกันลม”หรือ “การกั้นเขต” เป็นการบ่งบอกจุดประสงค์การใช้สอยของฉากกั้น นอกจากการเน้นการใช้สอยแล้วฉากกั้นยังเป็นเครื่องเรือนในการตกแต่งภายในบ้าน เพื่อส่งเสริมฐานะของผู้อยู่อาศัยและใช้รับแขกผู้มาเยือน รูปแบบของฉากจึงมีความหลากหลาย เช่น แบบตั้ง แบบบานเดี่ยว แบบหลายบานพับทำจากไม้แกะสลักและทาสีเพิ่มลวดลาย การรังสรรค์ศิลปะบนบานฉากกั้นมีความพิถีพิถัน นิยมใช้หยกขาว คริสตัล แก้ว หรือวัสดุหายากราคาแพง เช่น งาช้าง หินหยก สังกะสีเคลือบ หยกเขียว ทอง และเงิน บานฉากกั้นแบบภาพวาดได้รับความนิยมในสมัยราชวงศ์สุยถังและอู่ไต้ (ห้าราชวงศ์) บานกั้นจะวาดเป็นรูปแม่น้ำ ภูเขา ดอกไม้ นก และคน พร้อมมีกลอนบรรยายบนภาพวาด บ่งบอกถึงรสนิยมด้านสุนทรียภาพของชาวจีนโบราณได้เป็นอย่างดี